van Campo Grande naar Rio de Janeiro

I HAVE A NEW E-MAILADRES!
ludwig.su@hotmail.com
(the other e-mail is not working anymore..)

Na meer dan 80 dagen reizen begon de vermoeidheid dan toch een beetje door te wegen. Pantanal, junglegebied in Brazilie. Ik vroeg me af of ik het niet reeds eerder gezien zou hebben in Rurrenabaque-Bolivia alwaar ik een 'pampastour' had gedaan. Met Russel, een 24-jarige Kiwi (Nieuw-Zeelander voor de onwetenden) en Paul, een 43-jarige Engelsman, was ik de avond voordien reeds pinten gaan pakken. Het jonge Franse koppeltje Pierre en Thais vervolledigden de groep waarmee ik richting jungle reed. Het natte seizoen zou nog niet helemaal aangebroken zijn, en we zouden het tijdens de trip dan ook droog houden.
Droog.. maar ook snikheet! 40 graden is toch echt niet meer aangenaam. En dan heb ik het nog niet over de muggen welke zelfs doorheen uw T-shirt durven te steken. "Waarom koos ik niet voor enkele dagen aan de zee.. - waarom moest ik zonodig weer de Indiana Jones uithangen .." ging er meermaals door m'n hoofd.

Nadat we met onze jeep reeds enkele uren onderweg waren, kwamen aan bij de rivier waarachter het Pantanalgebied zich zou bevinden. Een houten brug over deze rivier moest alle verkeer naar de overkant brengen, maar... enkele dagen geleden was er een vrachtwagen door de brug gezakt. Hierdoor moest alle verkeer nu met een stokoude overzetboot naar de overkant van de rivier gebracht worden en hadden we enkele uren(!) vertraging.

Wanneer we dan uiteindelijk bij onze kampplaats aankwamen werd het ons duidelijk dat wij dienden te overnachten in hangmatten.. Een gebouw waarbij de ramen waren vervangen door muggengaas, en waar er enkel en alleen hangmatten te zien waren - dertien stuks in totaal. We hebben aldaar met z'n tienen (nog een andere groep verbleef op hetzelfde domein) gezellig naast elkaar in die hangmatten geslapen. Alhoewel, gezellig.. De eerste nacht kon ik er niet slapen. Het was nog erg warm tot ongeveer 01.00 uur, en er waren twee snurkers - één ervan enkele hangmatten links van mij, en een andere enkele hangmatten rechts van mij.. De tweede nacht had ik het dan maar anders aangepakt - eerst genoeg wodca naar binnen zuipen en dan pas in de hangmat.. vééél doeltreffender.

Op het domein waren er enkele prachtige papagaaien te zien. Het betroffen blauwe arara`s, welke aanzienlijk groter zijn dan andere papagaaien. Verder waren er weer enkele prachtige roofvogels te zien. En tijdens onze eerste verkenning van de jungle, reden we achter enkele struisvogels. Voor degene welke de cartoons van 'Roadrunner en Coyote' nog kennen (Biep Biep ..!), ik weet nu waar de naam 'Roadrunner' vandaan komt. Wanneer we met ons voertuig achter die beesten aanreden bleek dat deze te stom waren om gewoon de weg af te rennen en de velden in te lopen. In plaats daarvan rende die beesten de ziel uit hun lijf (Biep Biep !), en volledig in paniek bleven ze rechtdoor de weg oplopen. Af en toe angstig achter zich heenkijken wisten ze zich geen raad met ons naderend voertuig. Toen onze wagen de beesten dan inhaalde bleven deze dan met een blik vol doodsangst in hun ogen elk aan een kant van de weg staan, dit alsof hun laatste uur was geslagen..lol!
Nochtans waren er niet heel veel wilde dieren te zien, toch zeker niet in vergelijking met de jungle van Bolivia. Op blote voeten hebben we in een drassig gebied nog liggen zoeken naar anaconda's, maar hier hebben we enkel meer muggenbeten aan overgehouden..
Tijd voor een zwempartijtje dan maar. Grappig als je weet dat je op diezelfde plaats even later gaat liggen vissen op piranhas. Maar volgens onze (ietwat arrogante) gids Maxi zou dit enkel gevaar kunnen opleveren wanneer er veel bloed in de river zou zijn. Zo zie je maar, je moet al die Hollywoodfilms niet geloven.
Ik heb niet echt het geduld om te vissen, maar had wel als eerste beet. Het blijft toch een raar zicht om een klaargemaakte piranha op je bord bij de lunch te hebben - maarja, 'in the jungle, the mighty jungle..'

De avondtocht en ook de morgendwandeling van de dag nadien, waarbij men tot in je middel het water inging, heb ik gelaten voor wat het was. Ik had reeds genoeg muggenbeten vond ik zo, en had er allemaal even genoeg van. Ik verlangde naar het strand van Rio de Janeiro, maar dat was nog iets te vroeg. Ook was ik (dmv boekenruil) in het bezit gekomen van Hablan Coben's boek "Houvast" (aanrader!) wat me even meer kon boeien dan in extreme hitte wat in de jungle te gaan 'ronddalken', tja..

Na Pantanal had ik dus wat nood aan relaxen. Bonito leek me wel mooi (en het betekend ook mooi). Bonito is een plaatsje met vele meren en leuke natuurgebieden. Ik had echter meer aandacht voor het zwembad (met volleybalnet!) van m'n hostel en nam verder genoegen met wat platte rust. Zo kon ik even mijmeren over alle plaatsen die ik al bezocht had.. zoals Machu Picchu alwaar er volgens de laatste nieuwsberichten toeristen vastzaten vanwege overvloedige regenval, en uiteindelijk met helikopters moesten bevrijd worden...straf.

Toch heb ik nog een uitstapje gedaan naar de 'Rio da Prata' om er te snorkelen. We kregen eerst een strak snorkelpak aan en na een korte wandeling door een tropisch bosje ("nee dat is geen boom, dat is een cactus.." en meer van die dingen..) kwamen we dan uit bij de rivier waar we ons door de stroming lieten meeglijden. Snorkelen had ik al wel eens meer gedaan - kleurrijke visjes enzo (leuk leuk), maar in het heldere water van de Rio da Prata zwom ik tussen echt grote vissen.. de grootste die we zagen, waren ruim een meter lang en noemen 'dorado's'. Eén iemand van het hostel had een onderwatercamera - deze joviale gast liet me zelf enkele foto's ermee nemen en ik kreeg dan ook een kopietje van de foto´s.
Die dag zijn we ook nog naar een 120 meter diepe krater gaan kijken welke tenmidden in een bos ligt. Het leger zou er eens 27 lijken hebben uitgehaald nadat bekend werd dat de krater als dumpingplaats door de maffia werd gebruikt. Maar thans is het vooral een broedplaats voor papegaaien. We zagen er een koppeltje rode papegaaien (je ziet ze altijd in koppeltjes), verder ook nog een tucan gezien, en.. ik blijf ze grappig vinden.. een koppeltje 'wandelende takken' hebben we betrapt tijdens.. euh, denk dat ze aan het paren waren, maar vraag me af hoe dit bij wandelende takken (zwangerschap enzo..) allemaal te werk gaat, zou dit eens moeten opsnorren..

Men zegt dat het Portugees veel op Spaans lijkt, maar volgens mij gaat die vlieger niet op. Misschien is het een beetje zoals met Nederlands en Duits.. een beetje gelijkend maar toch helemaal anders. Als je "los banos por favor" zegt, en ze je vervolgens niet kunnen of willen begrijpen omdat het 'baneiros' is ipv 'banos'.. dan voel je je plots terug een echte gringo..

Rio de Janeiro.. wat een stad.. Altijd lekker warm weer, gemiddeld 35 graden, het strand dichtbij, en altijd is er wel iets te beleven, zeker rond carnaval. Op 2 februari kwam ik er toe. Ik had er afgesproken met een vriendin uit Mol. Paloma heeft Braziliaanse roots en nam de 3de februari de nachtbus naar Curitiba om er familie op te zoeken, maar keert nog terug om carnaval mee te vieren.
Rio de Janeiro staat er bekend voor om nogal redelijk 'gevaarlijk' te zijn, zeker rond de carnavalperiode, maar in het levendige Ipanemabeach is daar echter niets van te merken. Zelfs in de favela's (de sloppenwijken) van Rio was er niets te vrezen maar die had ik dan wel samen met andere touristen bezocht met een gids. Eerst werden we door enkele locals achterop een motor naar het hoogste punt van de favela gereden. Vervolgens wandelden we via smalle straatjes terug naar beneden waarbij we uitleg kregen van onze gids. Op sommige plaatsen mochten we uit veiligheidsoverwegingen echter geen foto's nemen. En van personen met pistolen en radiozenders mochten we ook geen foto's nemen want dat zouden immers drugsdealers zijn..
De mensen van de sloppenwijken hebben het beste uitzicht op Rio. De huisjes van de sloppenwijken zijn tegen een heuvel aangebouwd. Vanwege de snelle 'gezinsuitbreiding' - gemiddeld 6 kinderen per koppel en men zou reeds op 13-14 jaar beginnen??!, grootouders van 28 zouden er soms al eens voortkomen??! - is er haast geen plaats meer om huisjes bij te bouwen zodat men die dan bouwt op het dak van bestaande huizen.. instortingsgevaar zou hierdoor echter een reëel gevaar betekenen. Tijdens de tour in de favela deden er zich geen onregelmatigheden voor..

Als je als soloreiziger een lange reis maakt, moet je soms wat geluk hebben met de mensen welke je ontmoet. Soms klikt het onmiddellijk, soms zal het nooit helemaal klikken. In het kleine en rustige Lighthouse hostel kwam ik aanvankelijk niet meteen mensen tegen waarmeer het echt goed klikte, en dus was ik blij dat ik in contact kwam met Clarisse. Clarisse is een geboren en getogen Carioca, zoals de inwoners van Rio zich noemen. Ik kwam met haar in contact door een gemeenschappelijke vriendin waarmee Clarisse 12 jaar geleden!.. een jaar in de Verenigde Staten had doorgebracht.

Clarisse nam me mee naar een heel gezellig feestje - ik was er de enigste gringo. Het klikte van het begin heel goed tussen ons en haar vrienden. Later die avond zijn we in Lapa, de uitgaansbuurt van Rio naar een straatfeestje gegaan. De week voor carnaval zijn er immers al pre-carnavalparty's waarbij de mensen een feestje bouwen in de straten van Rio de Janeiro. Ook in Ipanema was er zo'n feestje, en dit met een lifeoptreden van een bekende Braziliaanse zangerers. De meeste van die feestjes zijn trouwens overdag, soms beginnen ze reeds 's morgens te feesten.
Buiten af en toe een feestje meepikken, en wat genieten van het strandleven in Rio, heb ik ook wel een beetje de toerist uitgehangen. De Suikerbroodberg en andere uitkijkpunten over de stad, zoals de Corcovadoberg met het beeld van Christus de Verlosser mochten immers niet intbreken. Ik amuseer me hier dus goed in Rio de Janeiro, vind het werkelijk een prachtige stad. Het zal verdorie raar zijn om hierna terug in het koude België te arriveren..

VAN RIO DE JANEIRO NAAR... HUIS..

Het voelt raar aan om na 100 dagen reizen weer thuis te zijn. Mijn eigen bed, dat heb ik nog het meeste gemist tijdens mijn reis. De laatste dagen in Rio de Janeiro waren wel heel tof. Paloma kwam terug vanuit Curitiba, en in het hostel waren er ook weer toffe mensen te vinden. Met die mensen van het hostel zijn Paloma en ik naar een heel groot straatfeest gegaan in het centrum van Rio. Een zee van mensen liep daar rond, en dit reeds om 09.30 's morgens (de carnavalfeestjes beginnen reeds heel vroeg in Rio). Opvallend veel homo's op het straatfeest vond ik wel, soms leek het wel alsof ik in een gayparade meeliep :-s
De dagen nadien zijn we vooral met Clarisse en haar grappige vrienden (er was iemand bij die de zin: "Dank u ma voor het paard" in 13 talen kon zeggen..) naar enkele kleinere staatfeestjes geweest waar de sfeer wat relaxer was en waar je wat meer plaats had om te bewegen. In België hebben ze wel een verkeerd idee van Rio de Janeiro.. Op het strand liggen de vrouwen er niet met hun tetten bloot.. ze dragen wel haast allemaal sexy strings, zelfs de dikste vrouwen van het strand.
En in Rio de Janeiro zijn de vrouwen niet oversekst, ook niet met carnaval. Het symbool van Rio is trouwens een Christusbeeld... bij ons is dat Manneke Pis.. dus zeg mij eens, wie zijn dan de vetzakken..??
In Rio de Janeiro, en trouwens ook in de andere plaatsen van Brazilië, zijn de mensen wel supervriendelijk. En veel muziek hebben ze niet nodig om een feestje te bouwen, maf ook dat iedereen er zot is van carnaval. Net zoals met voetbal. In Brazilië hebben zelfs de vrouwen allemaal hun favoriete voetbalploeg.
M'n reis is trouwens in stijl geëindigd. De carnavalsparade van de sambascholen in de Sambadromo van Rio was prachtig. Enorm veel sfeer en een fantastisch massaspektakel. Rio is een aanrader, misschien kom ik er nog wel eens terug, maar dan buiten carnaval, als er wat minder gekte is. Gekte is er nu wel genoeg in België .. met al die koude !